Babulik ka Tanjung

Saurang uma ma'antar anaknya nang ba'umur 7 tahun naik bis jurusan Banjarmasin - BaLikpapan.
Marga si uma ni kada umpat, jadi sidin bapasan anu supir, ''mang, titip anak ulun lah, kaina mun sampai Tanjung padahakan wan anak ulun''.

Sapanjang jalan, kakanak ni cerewet banar... satumat-satumat batakun awan panumpang, ''hudah sampai Tanjung balum?''.

Hari hudah kadap taga kakanak tu masih haja batakun-takun tarus.
Panumpang dihiga manjawab, ''balum, ikam guring haja hulu, kaina mun sampai Tanjung ku bangunakan'ai ikam''.

Taga kakanak ni kada handak bagana, inya maju ka muka nunti supir batakun singrancakan, ''mang, hudah sampai Tanjung balum?''
Amang supir nang hudah lapah manyahuti tatakunan kakanak tutih manjawab, ''balum, ikam guring haja, kaina mun sampai Tanjung pasti amang garak''.

Lalu kakanak ni taguring...
Marga suara kakanak ni kada tadangar lagi, sabarataan urang daam bis kada ingat awan kakanak tu, timbul pas malalui Tanjung kada ada nang mambangunakan nya...

Pas hudah hinggan di Panajam handak nyubarang Laut ka BaLikpapan, kakanak ni masih taguring, lalu supir hanyar kaingatan wan kakanak tadi kada ingat mambanguni pas talalui Tanjung.

Amang supir lalu baucap wan panumpang, ''bapak ibu, kayapa nih kita babulik kah ka Tanjung ma'antar kakanak nih?"
Buhan panumpang gin marasa basalah, jadi satuju haja gasan ma'antar kakanak nitu ka Tanjung...

Jadi babulik'ai bis nitu tuju Tanjung... imbah sampai, kakanak tadi dibanguni'akan...

Supir : Nak hudah sampai Tanjung nih, hayu bangun...
Anak : Uuhh hudah sampai kah mang?
Lalu kakanak tu mambuka tasnya, mangaluarakan kutak makanannya.

Sabarataan panumpang bingung...

Supir : haaw, ikam ni handak turun di Tanjung kalu nak? (sambil kabingungan)
Anak : Kadaaa... ulun nih handak ka Balikpapan nunti Abah... ujar uma ulun, mun hudah sampai Tanjung, ulun bulih makan nasi kutaknya...

Jaaahhhh...